bedende yorgun düşmüş ruhun, mahlası olmuş yalnızlık/ göz pınarları kifayetsiz...

gül yine de güldür/ kurumuş dalda olsa bile/ koklamasını bilene...

öyle yada böyle ne fark eder?/ hepsi küflü keder/ bana göre makus kader...

ehil sevda ararken/ yalnızlığın ehli olursun da kimsenin ruhu işitmez, duymaz, görmez...